Ik heb nog nooit eerder een Guitar Hero game gekocht. Het idee om 100 euro te betalen voor iets wat toch compleet anders is dan de gemiddelde games die ik altijd speelde voelde een beetje apart. Maar na de demo met een controllertje gespeeld te hebben, en met die 100 euro op zak kon ik op jacht naar een exemplaar van deze game. In heel Emmen bleek nog maar eentje te liggen bij de Bart Smit, dit bewijst hoe groot de serie is geworden!
Voor de mensen die Guitar Hero niet kennen. Je koopt een grote doos, met daarin een plastic gitaartje, een paar stickertjes en natuurlijk de game zelf. Het gitaartje zelf ziet er erg gelikt uit, een Gibson les Paul is het geloof ik, en met een mooi rond design plus een wit randje om het af te maken is dit duidelijk het mooiste gitaartje van de serie(elke versie had een andere). Op deze gitaar zitten 5 gekleurde knopjes, een groene, rode, gele, blauwe en oranje. Terwijl op het scherm gekleurde rondjes naar een lijn 'glijden' moet jij op het goeie moment de corresponderende kleurknop ingedrukt houden en tegelijk op de 'snaar' drukken. De snaar is een knop op het hoofddeel van de gitaar, die je naar eigen keus omhoog of omlaag kunt duwen. Dit klinkt misschien een beetje vreemd, maar het voelt best wel realistisch als je eenmaal aan het spelen bent. Ook zeer handig is dat de gitaar sins dit deel compleet draadloos is, dus je hoeft niet bang te zijn je console omver te trekken tijdens het rocken. Muziek Maar een muziekgame valt of staat bij de tracklist. Guitar Hero heeft een flink aanbod, maarliefst 70 nummers staan klaar als unlockable of om te kopen in de shop. Tel daar ook nog eens de downloadable content bij op en je bent voorlopig nog wel even aan het rocken. De soudtrack is zeer divers, met onder andere metal, classic rock, hardrock en alternative rock, en nog wat uitschietertjes naar andere genres. Grote nummers als Paint it Black van de Rolling Stones, One van Metallica, Welcome to the Jungle van Guns 'n Roses en Paranoid van Black Sabbath staan erop, maar ook wat minder bekende nummers van onder andere Disturbed en Killswitch Engage ontbreken niet. Dit maakt de soundtrack zeer divers, en er is voor ieder wat wils. Ikzelf ben meer van de klassieke rock, maar ook metalfans kunnen de game gerust in huis halen, ookal zullen zij wat minder voorgetrokken worden. De soundtrack bestaat, voor zover ik weet, bijna volledig uit originele versies, waar deel 2 nog wel eens een cover wou nemen. Wel wordt de echte versie soms een klein beetje aangepast voor de game, maar hier merk je uiteindelijk niet veel van. Erg leuk is ook dat je tijdens de lange noten in de game een eigen twist kunt geven aan het nummer door de 'whammy bar', een uitstekend ding op de gitaar, in en uit de drukken en zo de noot een compleet andere toon kunt meegeven.
gameplay De gameplay van Guitar Hero staat al jaren als een huis. De game draait heerlijk soepel, wat ook een vereiste is, want een klein beetje lag zou je prestaties extreem doen kelderen. Maar het draait niet alleen om op het goede moment de goede kleurtjes raken. Zo zul je, naarmate je meer noten achter elkaar raakt zonder er eentje te missen, uiteindelijk multipliers krijgen. Deze zorgen ervoor dat je score per geraakte noot met 2, 3 of 4 wordt vermenigvuldigd. Maar voor de echte grote scores moet je Star Power verzamelen. Star Power verkrijg je door een reeks noten die met een sterretje eromheen worden aangegeven allemaal te raken. Een meter vult zich, en na 2 van deze reeksen kun je Star Power activeren, maar je kunt het ook opsparen tot je wat meer hebt. Je gaat in Star Power door snel een beweging omhoog te maken met de gitaar. Alle scores gaan nu nog eens 2 keer zo snel omhoog, en als je al een 4× multiplier had, krijg je nu 8 keer zo veel score. Als je Star Power op het goede moment, het liefst bij de lange noten, inzet kan dit het verschil maken tussen een 3 sterren rating en een 5 sterren rating. want daar gaat het je natuurlijk om, ouderwets highscores verbeteren, net even van die paar honderd puntjes meer. Dit maakt de game vreselijk verslavend.
Lichamelijke beperkingen Dit Klinkt misschien dom, maar 1 van de grootste minpunten is je eigen lichaam. Ten eerste leunt de gitaar de hele tijd met de schouderband op je schouder, wat uiteindelijk voor een akelig pijnlijke schouder kan zorgen, wat de prestaties niet verbetert. Een ander heel groot minpunt is de bewegingsgevoelige activatie van Star Power. Want bij een game die draait om snel knopjes indrukken kan de gitaar omhoog gooien zeer vervelende gevolgen hebben. Al snel raak je je oriëntatie kwijt en mis je een noot, en als je 1 noot mist, mis je de volgende 3 ook, en kun je die perfecte score wel vergeten. Vooral bij langere nummers kan dit tot veel ergernis zorgen, zo had ik Paint it Black tot het allerlaatste couplet perfect gespeeld, om daarna door deze Star Power mijn 100% score kwijt te zijn. Ook best irritant is dat als je de game op pauze zet, hetzelfde optreed, mar dan nog erger. Je moet in een milliseconde de startknop indrukken, snel je vingers weer in positie brengen, en direct weer in de game zitten, een bijna onmogelijke opgave. Daarom resulteert een telefoontje, of de deurbel, altijd in het opnieuw moeten spelen van het nummer. Ook grappig is dat als je na een paar uur spelen iets anders gaat doen, alles even omhoog lijkt te bewegen. Omdat je uren naar een rij snel omlaag vliegende noten hebt zitten kijken zijn je ogen hieraan gewend geraakt. Geen serieus minpunt, wel een grappig bijkomend feitje.
Career De game heeft verschillende modi. Ten eerste hebben we career, waarin je je eigen bandje start, en daarmee 42 nummers doorloopt op de door jou gekozen moeilijkheidsgraad. Door de nummers goed te spelen krijg je geld, wat je later uit kunt geven in de shop, aan de 30 bonusnummers, een nieuwe gitaar voor je karakter op het scherm, of een nieuwe outfit voor je gitarist. Best een leuk idee, maar het is bijna onmogelijk om alles te kopen, aangezien je maar 1 keer per nummer geld krijgt, en dus niet de hele tijd de nummers opnieuw kunt spelen om geld te 'grinden'. Naast career heb je ook nog training, waar je zonder de mogelijkheid om te falen elk nummer rustig kunt oefenen, en we kunnen online in Battles, of co-op. Een battle houdt in dat je in plaats van Star power noten opeens Powerup noten krijgt. Speel je deze reeksen perfect dan krijg je een powerup, die je ook activeert door de gitaar te tilten. Dit resulteert erin dat de tegenstander opeens een bepaalde noot niet meer kan gebruiken, of dat hij opeens van de easy naar medium moeilijkheidsgraad gaat, natuurlijk voor een bepaalde tijd. Uiteindelijk is het de bedoeling de Rock meter van de tegenstander tot het nulpunt te krijgen, door hem zo veel mogelijk noten te laten missen. Deze battles zitten ook in de career verwerkt, maar dan tegen AI's. Online co-op is best vermakelijk, maar het nadeel is dat er altijd 1 persoon bas moet zijn en 1 persoon gitarist. De bas heeft bijna niks te doen, en moet slechts het ritme een beetje behouden, terwijl de gitarist al het leuke werk krijgt.
Conclusie Guitar Hero 3 is gewoon een geweldige game, waar verdacht weinig op aan te merken is. De moeilijkheidsgraad had soms wat lager gemogen, en soms wat hoger(de nummers verschillen soms echt extreem qua moeilijkheid), maar de minpuntjes zijn zo miniem, en je vergeet alles als je op het perfecte moment Star power inzet, de muziek nog net wat harder wordt, en het refrein van je favoriete nummer uit je speakers knalt. Alleen al daarvoor zou je deze game in huis moeten halen.
wo 6 feb 2008 - 19:04
